Twardziele i idioci, czyli jak przeżyć uprawianie survivalu, w 5 punktach

Myślisz, że jesteś Rambo? Drogi miłośniku survivalu: dorośnij, albo zdychaj.

Bruce Lee zwykł mówić, że jeśli chcesz się nauczyć uderzać, to uderzaj, a jeśli chcesz się nauczyć kopać, to kop. Miał rację - żadne ćwiczenia i analogi nie pozwolą nauczyć się danej umiejętności tak, jak próbowanie. Jeżeli jednak postanowisz nauczyć się zatrzymywać pociąg nagą klatą, jedynym co zdobędziesz próbując to zrobić będzie wiedza czy zaświaty naprawdę istnieją. Plus nagrodę Darwina.

To samo, choć z ciut mniejszym prawdopodobieństwem dotyczy nurkowania, skoków ze spadochronem, wspinaczki wysokogórskiej, czy nawet skałkowej no i wreszcie - tak - sztuki przetrwania.

Nauka tych umiejętności wymaga działania etapami, zdobywania wiedzy, ćwiczeń, prób w kontrolowanych warunkach i przede wszystkim, przez cały czas przestrzegania zasad bezpieczeństwa.

Nurkowanie, spadochroniarstwo czy wspinaczka wymagają specjalistycznego sprzętu, więc samodzielne próby są mało prawdopodobne i większość napaleńców ląduje na różnorakich kursach, gdzie doświadczeni instruktorzy chłodzą ich rozpalone głowy. Z survivalem jest niestety zupełnie inaczej.

Nie dość, że do uprawiania "sztuki przetrwania" zasadniczo wystarczą naprawdę proste i niedrogie akcesoria, to jeszcze jest z nią powiązany wiecznie żywy "mit Rambo", supertwardziela, dla którego wręcz im gorszy sprzęt, tym lepiej, bo może pokazać, jaki jest odporny i wszystko zniesie.

Skutek? Młodzi ludzie ruszający w las bez zapasu jedzenia, ochrony przed deszczem, ciepłych ubrań. Wychodzący w góry w nieodpowiednich butach i z byle czym na sobie. Nie sprawdzający prognozy pogody (albo ignorujący ją!), pakujący się w najtrudniejszy teren w najgorszych warunkach. I w dodatku, bez poinformowania kogokolwiek gdzie, którędy i na ile.

Większość z nich bezpiecznie wróci do domu w gorszym lub lepszym stanie, żeby potem chwalić się na Facebooku jakimi są kozakami. Część dostarczy zajęcia ratownikom GOPR i WOPR, straży pożarnej oraz policji, którzy muszą ich znaleźć i wychłodzonych, zagubionych i poobijanych odstawić do cywilizacji. Niektórym się nie udaje się w ogóle i słyszymy o nich w telewizji…

Zabawne, że prawdziwa sztuka przetrwania koncentruje się na minimalizacji ryzyka… Niestety, ta prawda, jako mało "seksowna" i niezbyt medialna nie przebija się do gorących głów wannabe survivalowców - zwłaszcza, że swoje trzy grosze dokłada Bear Grylls, którego programy są katalogiem zachowań proszących się onagrodę Darwina.

A teraz, dla pełnej jasności: uważam, że trzeba ćwiczyć także te najbardziej wymagające umiejętności, ale!

JAK PRZEŻYĆ Uprawianie survivalu 

1. Nie ucz się sam Szukaj bardziej doświadczonych kolegów i koleżanek, zapisz się na kurs. Dlaczego? Bo sposobu myślenia i pewnych nawyków bardzo trudno nauczyć się z książek.
2. Ucz się małymi krokami Każdą technikę, o której przeczytasz albo którą zobaczysz na prezentacji na YT najpierw wypróbuj w bezpiecznych, kontrolowanych warunkach. Wypróbuj każdy nowy sprzęt, zanim mu zaufasz - może jednak nie działa tak, jak go reklamują, albo jak ci się wydawało?
3. Bądź przewidujący i miej plan B (oraz C...) Zadaj sobie pytanie "A co będzie, jeśli…" Jeśli zabłądzę, jeśli przyjdzie załamanie pogody, jeśli skręcę nogę… Zastanów się, jakie mogą być tego skutki i jak się możesz przed nimi uchronić. Weź odpowiednie wyposażenie. Zaplanuj trasy odwrotu i miejsca schronienia. Zadbaj o łączność.
4. Pamiętaj o zasadach bezpieczeństwa Zawsze zostawiaj informację gdzie idziesz, jaki jest twój cel, jaką trasą będziesz szedł i kiedy przewidujesz powrót. Wyznacz miejsca i czas, w których nawiążesz łączność z kimś "w cywilizacji", żeby potwierdzić gdzie jesteś i że wszystko OK.
   Pamiętasz historię Arona Ralstona, opowiedzianą w filmie 127 godzin? Miałby obie ręce, gdyby zastosował się do tej rady...
5. Myśl  Nawet, jeśli to boli.